Einmanaleiki...sannsögulegt ljóð.

Einmana kom að kvöldi heim í ókunna íbúð

Jólin voru úti og gamlárskvöldið líka, en ekkert var inní mér nema tómarúmið

Börnin heima í gamla húsinu í bólunum sínum með tárvot augu og söknuðu þess sem var 

Ég skreiddist upp í tóma-rúmið og kveikti á sjónvarpinu til að freista þess að gleyma, en dagskráin var búin en ótrúlegt en satt: í sjónvarpinu var spilað lagið:

"Don´t wanna live - all by my self" ........alveg eins og í bíómynd

Ég grét og hló og grét og hló og grét ennþá meir og  hélt að hjartað myndi bresta

Einhvern veginn tókst mér að sofna og vaknaði inn í bjartan nýársdag

Rölti upp Skólavörðustiginn og fór í messu sem var eins og gott rauðvín

Friður fyllti hjartað og blés í það lífi og ég fann vonina koma með nýja árinu

Öll él birtir upp um síðir

Athugasemdir

[Fríða Eyland, 1.10.2007 kl. 09:33]

það var eins og steinn fyllti magann minn er ég las þessi tregafullu orð, engin tár í augun aðeins þessi þyngsli vonleysis,, sársaukinn afstæður.. Tíminn lækna sár en  sárin eru misjöfn, sum sár gróa hægt og illa.

Sendi þér hugheilar kveðjur og þakka þér fyrir ljóðið, sem nísti svo djúpt, guð gefi þér góða daga og frið