Suðurlandsvegur og aðrir vegir sorgar

Slysið á Suðurlandsvegi er sorglegra en tárum taki, eins og einn góður maður orðar það svo vel. Þegar ég heyri svona fréttir verð ég svo hryllilega sorgmædd, og hugsa til þeirra sem næstir eru. Blaut tuska er rekin í andlit þeirra og ekkert skiptir máli lengur. Rosalega getur tilveran breyst í einni svipan í þessum heimi. Í dag er einhver að hafa áhyggjur hvort hann eigi að kaupa bleika eða rauða peysu í jólagjöf fyrir Siggu, á morgun deyr pabbi í bílslysi og þá skiptir ekki lengur máli hvort að Sigga fær bleika eða rauða peysu, eða hvort hún fær nokkra peysu. Föt skipta engu máli þegar einhver nákominn deyr, ekkert skiptir máli. Tíminn stöðvast þó að klukkur gangi. Umferðin þagnar þó bílar aki. Það stöðvast allt og allt fer í móðu og óraunveruleika sem ummyndast síðan í sárasta raunveruleika.