Súrt og sætt....og allt þar á milli

Laugardagur, 24. janúar 2009

Fáni vor sem friðarmerki, fara skalt á undan nú ..

Ég styð fólk með hvítan fána. Hvítt er litur friðar og hreinleika og þá heilinda. Heilindi er það sem við þurfumá að halda, númer eitt, tvö og þrjú, frá hverjum þeim sem taka að sér stjórnvölinn. Við viljum vita að bílstjórinn taki ekki rútuna út í glannaakstur eða ófærur. Hvítt er litur höfuðsins og andans.

Ég styð fólk með íslenska fánann. Fólk sem vill landi og þjóð gott og vill samheldna og samvinnufúsa þjóð. ,,Sameinuð stöndum vér, sundruð föllum vér." Íslenski fáninn er fallegur, blái liturinn táknar málfrelsið okkar, fjöllin, hafið og himininn. Hvíti liturinn andann og heilindin og jöklana okkar. Rauði svo eldfjöllin og er hin mikla spriklandi lífsorka og eldmóður. Rauður er líka andans litur.

Ég styð fólk með appelsínugulan fána. Fólk sem vill mótmæla án ofbeldis. Appelsínugulur er líka orkumikill, litur sköpunargleði og íhugunar.

Allt það sem ég hef sagt hér að ofan um fánana er ekkert voðalega fræðilegt, bara mín tilfinning fyrir þessum fánum. Gaman væri að heyra hvað ykkur finnst (vitið) um fánana.

Fánarnir eru tákn einhvers, en verum þess verð að bera þá og látum þá fara á undan með friði.

Ég styð ekki fólk með svona ræningjafána. Fólk sem fer með ófriði, ofbeldi og hegðar sér eins og verstu ribbaldar. Ég hef efasemdir um réttmæti þess að stimpla þessar myndir á barnaföt sem hefur verið vinsælt lengi.

Lifum heil og störfum.